Je voelt je moe en hebt sombere gedachten. Je herkent jezelf niet meer. Je huilt de hele dag. Het lukt niet meer om te werken/studeren. Op aanraden van een vriend, raap je al je moed bijeen en neem je contact op met je huisarts. De huisarts schrijft je een week ziekteverlof voor en geeft je een lijst met psychologen uit de buurt. Je neemt 1 voor 1 contact op met hen. De ene heeft een aanmeldingsstop, de andere een wachtlijst van 8 maanden. Je moet wachten.

​

Het gaat van kwaad naar erger. Na een week ben je helemaal niet uitgerust en je keert terug naar je huisarts. Deze schrijft je nog 2 weken rust voor en raadt je aan om het CGG (Centrum voor Geestelijke Gezondheidszorg) te contacteren. Je meldt je aan en het CGG zal je contacteren voor een intakegesprek. Je moet... wachten.

​

Na 2 weken mag je op Intake. Na het intakegesprek wordt er op de teamvergadering beslist of het CGG je verder kan helpen. Je moet wachten.

​

Na een week word je gebeld. Het CGG wil jou verder helpen, oef! Totdat je hier terecht kan, moet je soms heel, lang... wachten.

​

Je bent nu aangemeld, maar je bent nog steeds met ziekteverlof. Tijdens al dat wachten word je nog verdrietiger, angstiger en eenzamer. Je komt nauwelijks buiten en niets interesseert je nog. Je zou het heel graag anders willen, maar het lukt je niet alleen.

​

Neem contact op met ons! We wachten samen en actief.

We maken afspraken waar jij je goed bij voelt. Terwijl je aansluiting vindt met bondgenoten en weer wat in beweging komt (letterlijk en figuurlijk), is er behandeling of begeleiding in zicht.